Έχασα το κινητό μου

Απώλεια κινητού ( το σενάριο είναι υποθετικό).

Έχασα το κινητό μου. Γεμάτο αριθμούς τηλεφώνων που είχα πάντα διαθέσιμους στη στιγμή, αλλά δε θυμάμαι κανέναν. Εκατοντάδες νούμερα και φίλοι που σπάνια καλείς.

Έχασα το Κινητό μου.

Γεμάτο φωτογραφίες, οι περισσότερες κακές, που αρνείσαι να σβήσεις. Τεκμήρια και μνήμες στιγμών που φτιάχνουν μια ζήση. Μια ζωή γρήγορη, που τρέχουμε να προφτάσουμε. Μια ζωή ξέφρενη, που καλπάζει στα λιβάδια του άγνωστου κάθε μέρα. Ανείπωτη τύχη γι αυτόν που θα βρει τον προορισμό του. Οι υπόλοιποι απλά τρέχουμε. Τρέχουμε, χωρίς χρόνο να ρεμβάσουμε το τοπίο, να χαρούμε τη διαδρομή. Τρέχουμε και τραβάμε φωτογραφίες, για να κρατήθεί η στιγμή η πολύτιμη. Που θες να μείνει μέσα σου, ένα ακόμη γρόσι στο σεντούκι με το θησαυρό που λέγεται ζωή. Δεν προλαβαίνεις όμως, να χωνέψεις τη στιγμή. Να αφομοιώσεις την εμπειρία. Δεν προλαβαίνει να κολλήσει πάνω σου, να σε σμιλέψει. Και τραβάμε φωτογραφίες που δε θα ξαναδούμε ποτέ. Δεν προλαβαίνεις να κοιτάξεις πίσω. Γιατί τρέχεις.
Υπάρχει όμως στον καλπασμό μια έκσταση, μαζί μια αγωνία, ο φόβος μην πέσεις, που κάνουν το δρόμο αξέχαστο. Που, όπου και να φτάσεις, δε σε νοιάζει πολύ. Γιατί κάλπασες. Μια εμπειρία κοντά στην ερωτική ηδονή. Αλίμονο αν σε κυριεύσει ο φόβος μην πέσεις…

Έχασα το κινητό μου.

Γεμάτο εφαρμογές που δε χρησιμοποιούσα. Με ονόματα και κωδικούς χρήστη που δε θυμάσαι ποτέ, γιατί τα χρησιμοποιείς σπάνια. Και τα μαζεύουμε σε ένα κρυφό αρχείο γιατί είναι πολλά και τα ξεχνάμε. Και τα χάνουμε μαζί με το κινητό.
Έχασα το κινητό μου. Γεμάτο με τη ζωή μου, που ζω αλλά δεν προλαβαίνω να βιώσω. Που την αποθήκευσα στο κινητό, αλλά δεν την απομνημόνευσα.
Και έχασα το κινητό μου.

Kostas Kousenidis